วันจันทร์ที่ 24 มิถุนายน พ.ศ. 2556

ความพอดีของการเล่นเกมคอมพิวเตอร์อยู่ตรงไหน?

           ผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบใช้เวลาว่างและไม่ว่างแต่จัดเวลามาเล่นเกมได้  นั่นอาจเป็นเพราะเราติดมันแล้วใช้ไหม อะไรในเกมที่ทำให้แต่ละคนไม่สนใจหรือละเลยอย่างอื่นแล้วมานั่งเล่นเกม  ผมคิดว่าเกมน่าจะมาตอบสนองความต้องการลึกๆที่อยู่ในใจของแต่ละคนได้
           เวลาที่เล่นเกมนานๆ ผมจะมีคำถามให้ตัวเองเสมอว่าพอหรือยัง  แล้วงานอื่น ๆ ที่ค้างอยู่ล่ะจะทำอย่างไร  ส่วนมากผมก็จะบอกตัวเองว่าไม่เป็นไรเดี่ยวค่อยทำตอนโน้นตอนนี้  เกมส่วนมากที่ผมเล่นเป็นเกมชนิดที่ต้องทำภาระกิจให้เราไต่ระดับของเกมที่สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ หรือขยายอาณาจักรของตัวเองไปเรื่อย ๆ ผมมีความสุขเมื่อรู้สึกว่าตนเองทำสำเร็จในแต่ละด่าน  รู้สึกว่าเรายอดเยี่ยมมาก และหากว่ามีคนรู้เห็นในความสำเร็จของเราด้วยแล้วก็ยิ่งเพิ่มความภาคภูมิใจ  หรือนี่เป็นเพราะเกมตอบสนองในความต้องการให้เป้นที่ยอมรับ  เรายอมรับว่าตัวเราเก่ง  คนอืนยอมรับว่าเราเก่ง  แต่เราก็ไม่รู้จักพอจนกว่าเราจะทำได้ถึงระดับสูงสุดของเกมนั้น ๆ   แต่ถ้าเจอเกมที่มันยากเกินไปเราก็จะยุติการเล่นทันที  ผมเคยคิดว่าถ้าอย่างนั้นเราก็เอามาใช้กับการทำงานของเราได้เหมื่อนกัน  เช่น พยายามทำให้ตำแหน่งหน้าที่การงานหรือระดับเงินเดือนมันสูงมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่มันกลับใช้ไม่ได้ผลในโลกของความจริง  อาจเป็นเพราะความยุ่งยากและเวลาที่เนิ่นนานกว่าการเล่นเกม
           อะไรที่เกินไปคือความไม่พอดี  ฉะนั้นการหมกมุ่นอยู่กับเกมมากเกินไปย่อมไม่ส่งผลดีในภาพรวมแน่ ๆ เราอาจจะเล่นเกมได้เก่งขึ้น  เราฉลาดคิดมากขึ่น  เรารู้เท่าทันเกมมากขึ้น  แต่สิ่งที่จะเพิ่มตามมาพอๆกันก็คือสิ่งที่เราสั่งสมจากการละเลย  เช่น ความสัมพันธ์ในครอบครัวแย่ลง  การใส่ใจซึ่งกันและกันลดลง  การดูแลสุขภาพตัวเองลดลง  การใส่ใจในรายละเอียดของงานลดลง  ซึ่งสุดท้ายย่อมส่งผลกระทบที่รุนแรงกลับมาที่ตัวเราแน่ ๆ แล้วใครจะเป็นคนเตือนเราล่ะ    ถ้าคนอื่นเตือนเรา  เราก็จะรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่เข้าใจเรา  เรามักไม่พอใจที่มีคนมาว่าเราติดเกม  เพราะในความคิดของเราเวลาที่เราใช้เล่นเกมคือเวลาที่เราจัดสรรแล้ว  ถ้าเราไม่มานั่งทบทวนดู  เราจะไม่รู้ว่าเราเสียเวลาไปกับมันมากมายขนาดไหน  เวลาที่เราใช้เล่นเกมนั้นสามารถเอาไปทำอะไรที่สำคัญได้มากมาย  แล้วความพอดีอยู่ตรงไหน
         ผมคิดว่าแต่ละคนมีกิจกรรมที่มีความหมายต่อตนเองที่แตกต่างกัน  การมีสติรู้ตนเองเท่านั้นที่จะทำให้เราเล่นเกมอย่างสมดุลได้  ไม่มากไปและไม่น้อยไป  การเล่นเกมมีประโยชน์ต่อการลับสมอง และพัฒนาทักษะทางความดิดด้านต่าง ๆ และช่วยตอบสนองความพึงพอในให้กับเราได้  ช่วยเสริมสร้างความสัมพันธ์ในครอบครัวได้ถ้าเล่นด้วยกัน   ขณะเดี่ยวกันก็ส่งผลกระทบกับสิ่งรอบข้างที่เราละเลย  ถ้าเรารู้ตัวว่าเรากำลังละเลยอะไร  เราก็จะรู้ว่า ณ ขณะนั้นเราควรเล่นเกมหรือว่าควรทำอะไร   เลือก  และทำในสิ่งที่เรามีสติรู้  ความสมดุลของการเล่นเกมก็จะเกิดกับเรา   มากไปน้อยไปอยู่ที่บริบทของแต่ละคน.....ยากแต่ทำได้


                                                                                                                                  ราเมศร์