ทำดีที่เกินพอดี

              การได้มีโอกาสย้อนดูไฟล์การทำงานประจำเก่า ๆที่ถูกเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์และในแฟ้มงาน ก็พบว่าที่ฝ่านมาเราทำงานเยอะและน่าจะใช้เวลาค่อนข้างเยอะเหมือนกันกับงานเหล่านั้น  ซึ่งในขณะที่ทำงานนั้น ๆ คิดว่าจะต้องทำให้ดีที่สุด  สมบูรณ์ที่สุด และมีมาตรฐาน  แต่เมื่อเวลาผ่านไปและได้มาย้อนทบทวนดูก็เห็นว่าเกือบครึ่งหนึ่งที่เดียวที่เป็นงานที่เราทำดีเกินไป ( หมายถึงมาตรฐานของเนื้อหาสาระในงาน)   มันไม่ได้ช่วยส่งผลอะไรมากกับหน่วยงาน  เพราะมันไม่สอดคล้องกับบริบทของหน่วยงานโดยเฉพาะด้านแนวคิดและทัศนคติของเพื่อนร่วมงานคนอื่น ๆ  ซึ่งแปลว่าที่ผ่านมานั้นเราทำดี... เกินความพอดี    จึงเกิดความคิดว่า   ต่อไปนี้...เราต้องปล่อยวาง  ฟังความคิดคนอื่นมากขึ้น  และยอมรับตามบริบทที่เป็นอยู่
             ทำให้ปัจจุบันนี้มีความเบาสบายในการทำงาน  ไม่เครียด  แน่นอนส่วนหนึ่งเกิดจากวัยและอายุงานที่มากขึ้นทำให้มีประสบการณ์มาประมวลใช้เป็นกรอบคิดได้  การมองย้อนอดีตประกอบกับการตั้งใจฟังเพื่อนร่วมงานโดยไม่ยึดติดกับความคิดของตนเองเป็นหลัก  ก็ทำให้แนวการบริหารจัดการแบบใหม่ของตนเองที่ดูเหมือนว่าสอดคล้องกับบริบทของหน่วยงาน  โดยเฉพาะด้านทรัพยากรณ์บุคคลที่เรามีอยู่ จึงเชื่อว่าถ้าทำให้เกิดความพอดี  ก็น่าจะส่งผลที่พอดีกับหน่วยงานและองค์กร   รูแบบนี้ขอเรียกว่า การจัดการโดยใช้บริบทเป็นศูนย์กลาง  (Context center management)

                                                                                                        ราเมศร์  
                                                                                                     25/4/2014