ชีวิต...ไม่ยึดติดกาแฟ
     

          ผมเลิกดื่มกาแฟมาหลายเดือนแล้ว   รู้สึกได้ว่าชีวิตเป็นอิสระ  อารมร์เดียวกันกับความรู้สึกเมื่อตอนที่เลิกเล่นเกม  ตอนเช้าไม่ต้องสาละวนกับการต้มนำ้เพื่อชงกาแฟ  เวลาเดินทางไปไหนมาไหนก็ไม่ต้องชะเง้อชะแง้แลหาร้านกาแฟ   ไม่ต้องกังวลว่าวันนี้จะได้กินกาแฟตอนไหน  ที่ที่จะไปมีกาแฟกินไหม  ต้องเตรียมไปเองหรือเปล่า  และไม่ต้องมานั่งมึนหัวตึ๊บตอนสาย ๆ ในวันที่ยังไม่ได้กินกาแฟ
         ผมหักดิบการแฟ  โดยมีอาการปวดหัวแค่สองวัน  แรงบันดาลใจให้เลิกน่าจะเกิดจากการสะสมมานาน  วันหนึ่งกาแฟที่บ้านหมดและมีเรื่องยุ่ง ๆ ต้องทำมากมาย  มีความลำบากเล็กน้อยที่จะต้องออกไปหากาแฟอย่างที่ต้องการกิน  ก็บอกตัวเองว่า  "เลิกกินดีกว่ามั๊ย"  เท่านั้นเอง
         แล้วก็รู้ว่าที่ผ่านมาเรายึดติดกับอารมณ์สุนทรีย์ที่ปรุงแต่งจากกลิ่นและรสของกาแฟ  ซึ่งมันเป็นความรู้สึกที่เกิดชั่วคราวแค่กาแฟหมดแก้ว  ไม่ยั่งยืน  ใจที่หยุดนิ่งได้ต่างหากที่ยั่งยืนกว่า

                                                                                                                  ราเมศร์
                                                                                                                 5 ก.ค.58