บนถนนแห่งชีวิต

         ทุกวันนี้ทุกคนกำลังเดินไปบนถนนแห่งชีวิต  เราทุกคนกำลังถูกบังคับด้วยกฏแห่งธรรมชาติให้เดินไปสู่จุดหมายปลายทางที่เดียวกันคือ...ความตาย   แต่ละคนต่างมีเส้นทางชีวิตของตนเอง  หลายคนเดินไปบนเส้นทางเดียวกัน  แต่ต่างกรรมต่างวาระ  เจอวิบากบนเส้นทางที่ต่างกัน  บางคนเดินไปขณะฝนตกหนักต้องฝ่ามรสุม  บางคนอาจเดินฝ่าแดดร้อนแผดเผา  ทุกคนไม่รู้ว่าถนนแห่งชีวิตของตนเองจะไปสิ้นสุดที่จุดไหน  ส่วนใหญ่จึงสร้างจุดหมายให้กับตัวเองโดยใช้ความสำเร็จหรือความฝัน  แต่ละคนก็มีความสำเร็จและความฝันที่ต่างกันอีก  ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของบางคนอยู่ที่ความมั่งคั่งด้วยทรัพย์สิน  บางคนอยู่ที่วิชาความรู้สูงล้ำ  บางคนอยู่ที่การได้รับการยอมรับยกย่อง  และมีอีกส่วนหนึ่งความสำเร็จอยู่อยู่ภายในใจที่สงบเย็น  สำหรับความฝันคือสิ่งที่ช่วยผลักดันให้แต่ละคนสู่ความสำเร็จ  หลายคนยอมเหนื่อยยากเพื่อหาหนทางสู่ความฝัน  บางคนก็ทำได้แค่ปล่อยให้ความฝันเป็นความฝันอยู่ในใจเท่านั้นด้วยเพราะบริบทที่ต่างกัน

         เมื่อแรกเกิดเราเหมือนพืชที่เพิ่งงอกจากเมล็ด ไม่ว่าเมล็ดของเราจะตกอยู่ตรงไหน  เราก็งอกเงยได้ตามภาวะแวดล้อมที่ทำให้เม็ดพร้อมที่จะงอกได้  ต่อยอดผลิใบตามสภาพ  เริงร่าท้าลมและแสงแดด เหมือนเด็กน้อยไร้เดียงสา พบโลกใบใหม่ที่เต็มไปด้วยสีสรรตื่นหูตื่นตา  ทุกอย่างล้วนน่าศึกษาเรียนรู้ ชีวิตเต็มไปด้วยชีวา แต่พออายุของเราฝ่านเลยเลขยี่สิบห้าปี  ดูเหมือนว่าความหวือหวาเริ่มลดลง  เริ่มเข้าสู่ความจริงจัง  เริ่มมองหาความมั่นคงให้ชีวิต  เริ่มมองหาหนทางให้ตัวเอง  แต่ส่วนมากก็มองหาหนทางสู่่ความสำเร็จหรือความฝัน  โดยที่ยังไม่มองไปถึงที่จุดสิ้นสุดของชีวิต  

         สำหรับตัวผมเองนั้นก็เช่นกัน  เริ่มตระหนักถึงจุดสิ้นสุดของเส้นทางก็ต่อเมื่อเดินผ่านครึ่งทางชีวิตมาแล้ว  บางครั้งก็สับสนเหมือนกันว่าจะเลือกใช้เส้นทางไหนดี  บางคนคนชี้ทางเดินไปทางนั้นบางคนชี้ไปทางนี้  สุดท้ายเมื่อมันไม่ใช่หรือไม่ชอบเส้นทางเราก็ต้องเปลี่ยนเส้นทางใหม่  แต่ทุกเส้นทางนั้นย่อมมีจุดจบทุกเส้นทาง  ผมจึงคิดว่าเส้นทางชีวิตของเราเราควรเลือกของเราเองว่าเราจะเดินไปทางไหน เราอยากแวะชมอะไรข้างทาง  เราอยากจะนั่งพักตรงไหน  เราอยากจะดื่มด่ำกับอะไร  จะเดินทางลัด  ทางตรงทางโค้งทางอ้อมย่อมขึ้นอยู่กับเหตุผลทางความคิดของเราในขณะนั้นเป็นสำคัญ  แนนอนว่าบางครั้งเราก็เดินผิดทางหรือหลงทางบ้างก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไร เพราะนั่นคือหนึ่งประสบการณ์ที่ได้เรียนรู้  สิ่งที่ได้เรียนรู้และประสบการณ์ที่ได้จากทางเดินที่เราผ่านมานั้นต่างหากคือสิ่งที่เราต้องคิดว่าจะนำมาก่อให้เกิดประโยชน์กับตนหรือกับคนอื่นอย่างไร

         ความจริงแล้วเราสามารถเลือกได้ว่าจะให้จุดจบของเราเป็นแบบใด  ด้วยการไม่ตั้งอยู่ในความประมาท  ถ้าวันนี้เป็นวันสุดท้ายวันนี้ก็คือจุดจบของเรา....เราคิดว่าวันนี้ของเราดีพอแล้วหรือยัง

                                                                                   

                                                                                                                 ราเมศร์  

                                                                                                              25 เม.ย. 58